Van de week werd ik aan het denken gezet, mijn 86-jarige vader durfde niet meer te fietsen omdat hij bang was om te vallen. Het is heel confronterend als je constateert dat iets niet meer gaat en het voelt als een verlies, een belemmering. En de logische volgende stap, een fiets met 3 wielen, voelt als achteruitgang. Totdat het besef kwam dat dat juist vrijheid geeft. Op de gewone fiets fietsen ging niet meer en dat beperkt mijn vader in zijn gaan en staan. Een fiets met meer stabiliteit geeft juist weer de mogelijkheid om erop uit te gaan. Vrijheid!
Ook als kindercoach kom ik dit soms tegen bij kinderen die vastlopen in bepaalde patronen. Een kind dat bijvoorbeeld heel stil is en bijna niet opvalt in de klas, is misschien gewoon heel verlegen. Maar het kan ook zo zijn dat hij een onrustige thuissituatie heeft met ruzies, waardoor hij zichzelf heeft aangeleerd om niet op te vallen. Het is zíjn manier van overleven geworden. Een kind dat opgroeit en steeds meer een eigen persoonlijkheid krijgt, heeft niet meer alle aangeleerde ‘maniertjes’ nodig. Toch kan het verwarrend zijn om dat waar hij zich altijd veilig bij voelde los te laten. Om te gaan vertrouwen op zijn eigen ‘Ik’ zonder aangeleerde maniertjes. Op het moment dat een kind daarin vastloopt is zijn aangeleerde veiligheid een belemmering geworden.
Als kindercoach vind ik het fijn om samen met het kind te onderzoeken wat een kind belemmert om zichzelf te zijn. En te ontdekken welke kwaliteiten een kind in zich heeft om dat om te draaien. Het is zo mooi om te zien hoe een kind gaandeweg het proces beetje bij beetje gaat groeien. Door spel en tekenen buigen we dat wat lijkt te belemmeren om naar een kracht die ze kunnen inzetten.