Loslaten doet soms pijn en verdriet. Zeker als het om iemand of iets gaat wat dierbaar is voor jou, misschien wel het overlijden van iemand. Een kind kan hiervan volledig van slag raken.
Maar ook het afscheid nemen van de basisschool, een vriend of vriendin die gaat verhuizen of ‘jouw plekje in de kinderrij’ die verschuift door een nieuw broertje of zusje kan gevoelens van verdriet geven. Dingen waar wij als ouders misschien niet direct aan denken.
Voor kinderen kan het moeilijk zijn om te vertellen dat ze verdriet hebben, ze kunnen het niet altijd onder woorden brengen. Maar het verdriet moet er wel uit en ieder kind doet dat op zijn eigen manier. De een keert helemaal in zichzelf, terwijl een ander heel druk of misschien wel boos wordt.
Soms worden kinderen aangemeld met ‘gedrag dat anders is dan normaal’, hun ouders kunnen er de vinger niet op leggen. En al pratend of tekenend kom ik er dan achter dat er ‘gewoon’ een stuk verdriet achter zit om de juf die er niet meer is of een konijn dat is dood gegaan.
Als kindercoach wil ik kinderen leren dat verdriet er mag zijn en wil ik ze helpen om het een plekje te geven, zodat het verdriet hanteerbaar wordt. En hoe mooi is het dan als het kind geleidelijk aan weer ‘de oude’ wordt.